நூல் - சிகை -யறுத்தல் நன்றே!

குடுமி வைத்துப் பூணூல் மாட்டிக் கொண்டதனால் மட்டும் ஒருவன் பிராமணனாகான்.

நூலுஞ் சிகையும் நுவலிற் பிரமமோ?

நூலது வேதாந்தம்:

நுண்சிகை ஞானமாம்

குடுமி, மயிர்; பூணூல், பருத்தி மயிரும் பருத்தியுமே இறையறிவிற்கு இலக்கணமாகுமா? ஆகா. ஒழுக்கமில்லா வேடம் போலித்தனமாகும். வாழும் வேதாந்தத்தால் அவாவறுத்தலே பூணூலாகும். கடவுளறிவே சிகையாகும்.

நெஞ்சில் மடைமையிருள் குடி கொண்டு சிறை வைத்துப் பூணூலும் போட்டு நான் பிராமணன் என்று பொய்வேடம் பூணூவோரால் நாடு கெடும், புவிவளம் குறையும். பெரு வாழ்வும், அரசும் பெருமையிழக்கும். ஆதலால் அந்த ஆடம்பரப் போலிகளின் பூணூலையும், சிகையையும் அரசன் அறுத்தெறிதல் நன்றாகும்; ஞான நூல் பூண்டு அந்தன் ஞானிகள் எனவும் நடித்து உலகை ஏமாற்றுவர்.

அரசன் மெய்ஞ்ஞானிகளைக் கொண்டு அவர்களை சோதித்து; ஞானமுண்டாக்கி நல்வழிப்படுத்த வேண்டும். அதுவே நாட்டிற்கு நல்லதாகும்.            (பக்கம் 100)

ஞான மிலாதார் சடை சிகை நூல் நண்ணி

ஞானிகள் போல நடிக்கின்றவர் தம்மை

ஞானிகளாலே நரபதி சோதித்து

ஞான முண் டாக்குதல் நலமாகும் நாட்டிற்கே

- யோகி தவத்திரு. சுத்தானந்த பாரதியார்,  நூல்: திருமந்திர விளக்கம்,. (முதற்பாகம்), கழக வெளியீடு, தகவல்: குன்றவாணன்

-விடுதலை,18.1.13

நாற்றம் பிடித்த இந்து மதம்! (முந்தைய - கண்ணதாசன்)

பக்தியினால்தான் நாடு முன்னேறும்! என்று அறிவுரை வழங்கியுள்ளார் ஒரு பரமபக்தர். யாரவர் எந்த மடத்து அதிபதி? எந்த கோயில்பூசாரி? என்றெல்லாம் மூளையைக் குழப்ப வேண்டாம், நண்பர்கள். அதிகாரம் கைக்கு வராதா மீண்டும்? என்று அடிக்கடி பக்தி பண்ணிக்கொண்டிருக்கும் ஆச்சாரியார்-தான் மேற்கண்ட அறிவுரையை அள்ளித் தெளித்திருக்கிறார்.

ஆச்சாரியாருக்கு, திடீர் திடீரென்று இது மாதிரி சித்தப்பிரமை ஏற்படுவது வழக்கம். சமீபகாலத்து அரசியலில் அவருக்கு விழுந்த பலமான அடி, இப்போது அவரை பரம பைத்தியமாக ஆக்கிவைத்துள்ளது. தினசரி அவரது மூளையில் என்னென்ன உதிக்கின்றனவோ, அவற்றாலெல்லாம் நாடு முன்னேறும் என்று உறுதியாக முடிவு-கட்டுகிறார். அவரது கண்களில் திடீரென்று ஒரு பனைமரம் தட்டுப்படுகிறது என்று வைத்துக்கொள்ளுங்கள்.

அன்றையப் பத்திரிகைக்கு, பனைமரத்தால் நாடு முன்னேறும்! என்றொரு அறிக்கை விடுவார். தற்செயலாக ஒரு பைத்தியக்கார ஆஸ்பத்திரிக்குப் போகிறார் என்று வைத்துக் கொள்ளுங்கள்; பைத்தியக்கார ஆஸ்பத்திரி ஒன்றே நாட்டை முன்னேற்றும்! என்று ஆணித்தரமாக அறைவார். அவரது அரசியல் வாழ்வில் இதெல்லாம் சாதாரணச் சம்பவங்கள்.

கடவுள் சிலைகளை...

இந்த நாட்டை இவ்வளவு காலமாக பக்தி எவ்வளவு முன்னேற்றி இருக்கிறது என்பது பிஞ்சு மூளைகளுக்குக்கூட நன்றாகத் தெரியும்.

வெளிநாட்டிலிருந்து வருகிற ஒருவனை அழைத்து, பக்கத்தில் உட்காரவைத்து, இந்திய உபகண்டத்தின் இரண்டாயிரம் ஆண்டு வரலாற்றை விளக்கமாகக் கூறி, இந்த நாட்டைச் சீர்படுத்துவதற்கு ஒரு திட்டம் சொல் என்று கேட்டால், முதல் முதலில் கோயிலில் உள்ள கடவுள் சிலைகளை எல்லாம் உடைத்து கடலில் போடு என்றுதான் கூறுவான்! அவ்வளவு அலங்கோலத்தை இந்த நாட்டில் பக்தி உண்டுபண்ணியிருக்கிறது!

மனிதன் மனதை முழுக்க முடக்கி வைத்து தேரைப்பிள்ளை யாக்கி வைத்திருக்கிறது பக்தி. தன்னம்பிக்கை அணுவளவும் இன்றி, மனிதன் அச்சத்தின் அடிமையாகி, கோழையாய், பேடியாய், ஆமையாய் ஆனதற்கு அறிவற்ற பக்தியே காரணம் என்பதை, குன்றிமணி அளவு மூளையுள்ளவன் கூடக் கண்டுகொள்ள முடியும். தெளிவற்ற மனோபாவம், சீர்குலைந்த வாழ்க்கை நிலை, இவற்றிற்கெல்லாம் மூலகாரணமாய் நிற்பது பக்திதான் என, நாட்டின் நல்வாழ்வில் உண்மையிலேயே அக்கறை கொண்டோர் சுலபமாகக் கூறிவிடுவர்.

கண்ணனிடத்தில் பக்தி கொண்ட மீரா...

கண்ணனிடத்திலே பக்தி கொண்ட மீரா, தன் கணவனின் வாழ்வைப் போர்க்களமாக்கி, அணுஅணுவாய் அவன் வாழ்வைச் சிதைத்த கதையிலிருந்து, சிவநேசன் ஒருவன் பிள்ளைக்கறி சமைத்ததுவரை, பலவிதக் கதைகளும் பக்தியின் இழித் தன்மையைத்தான் பாடுகின்றன.

பக்தியினாலே வாழ்வில் நல்லின்பங் கண்டவன் ஒருவனை இதுவரை எந்த ஏடும் எடுத்தோதவில்லை. ஒவ்வொருவனும் வாழத்தெரியாத வரட்டுத்தனத்தில் பக்தனாக மாறி, நடைப்பிணமாய் வாழ்ந்து 
செத்திருக்கின்றான்.

பகுத்தறிவில் வாழ்க்கையை சமைத்துக் கொண்டவன்தான் வாழ்வாங்கு வாழ்ந்து சுகம் பெற்றிருக்கிறான். வீர வரலாற்றிற்கும் புராணத்திற்கும் உள்ள பேதமை, பகுத்தறிவின் உயர்வையும், பக்தியின் கேவலத்தன்மையையும் எடுத்துக்காட்ட நல்ல உதாரணமாகும்.

மூடத்தனம் ஒரே சொத்து!.......

பக்தியைப்பற்றிப் பேசுகிறவன் காண்கிற சுகத்தை, பக்தி செய்பவன் காணுவதே இல்லை. பக்திப்பிரசாரகன், அதைத் தொழிலாகவே நடத்துகிறான். பக்தி செய்யப்போகிறவன் அதற்குப் பலியாகிறான். இன்று பக்திபற்றி பிரசாரம் செய்யும் அரசியல் விதவையாம் ஆச்சாரியாருக்கு உண்மையிலேயே பக்தி கிடையாது. அவரது சீடராம் சுப்பிரமணியத்தின் குடும்பத்தாரோ, மற்றையத் தமிழர்களோ திருப்பதிச்சாமிக்கு மயிர்கொடுப்பதுபோல் ஆச்சாரியார் குடும்பத்தினர் கொடுப்பதில்லை.

தமிழன் மயிரில்தான் கடவுள்களுக்கும் ஏகப்பட்ட பிரியம்! இப்படி மயிர்வாங்கிச் சாமிகளும் தமிழ்நாட்டில் ஏராளம். இளித்த வாயர்களிடம் எதைச் சொன்னாலும் ஏற்பார்கள் என்பது ஆச்சாரியாருக்கு நன்றாய்த் தெரியும். தாடியிலும் மீசையிலும் பக்தி தொங்குவதாகக் கருதுகிற மூடத்தனம் இந்த நாட்டின் ஒரே சொத்து என்பதும் அவருக்குப் புரியும்.
நாற்றம் பிடித்த இந்துமதம் - உற்பத்தியான கிருமிகளே கடவுள்கள்!

எனவே, அறிவுள்ள எவனுமே ஏற்கமுடியாத பக்திப் பிரசாரத்தை அவர் சுலபமாகச் செய்கிறார். பக்கமேளங் கொட்ட, தமிழனாகப் பிறந்து தொலைத்த சில சோற்றுச் சுவர்களும் போகின்றன.

நாற்றம் பிடித்த இந்துமதமும் அதில் உற்பத்தியான கிருமிகளாம் கடவுள்களும் தனது வர்க்கத்திற்குச் சோறு போடுவது தடைப்பட்டுவிடக் கூடாது என்பது ஆச்சாரியார் வேலை. தாளம்போடப் போகிறவர்களுக்கு கூலிக் கவலை. இதற்கிடையில் இருபதாம் நூற்றாண்டிலும் இவ்வளவு மகத்தான மூடர்கள் இருக்கிறார்களே என்பது நமது கவலை.
அபாரமான நகைச்சுவை!

எண்ணிப் பார்த்தால், ஆச்சாரியார் செய்யும் பக்திப் பிரசாரம், அவருடைய மூளைபற்றிய சந்தேகத்தைக் கிளப்புவது புரியும். பக்தியினால் நாடு முன்னேறும் என்று அவர் புலம்புவது, நினைத்து நினைத்துச் சிரிக்க வேண்டிய அபாரமான நகைச்சுவையாகும்.

(இன்று அர்த்தமுள்ள இந்து மதம் எழுதும் இதே கண்ணதாசன் 1.1.1955 தென்றல் இதழில் எழுதிய கட்டுரைதான் இது! மதவாதிகள் சுயநலவாதிகள் என்பதற்கு கண்ணதாசனின் பிறழ்வே ஆதாரம்.)

-உண்மை இதழ்,1-15.8.15

கீதை யாருடைய நூல்?

பிற இதழிலிருந்து

கீதை யாருடைய நூல்?

- பேராசிரியர் ஆ.சிவசுப்பிரமணியன்

ஸ்ரீமத் பகவத்கீதா
(தத்வவிவேசனீ - தமிழ் விரிவுரை)
ஸ்ரீ ஜயதயால் கோயந்தகா எழுதிய விளக்க உரையின் தமிழ் வடிவம்
கோபால் ஸேவா ட்ரஸ்ட், ஈரோடு.

மகாபாரத்தில் அர்ச்சுனன் (பார்த்தன்) கிருஷ்ணன் என்ற இரு கதைமாந்தர்கள் இடம் பெற்றுள்ளனர். இவ்விரு கதைமாந்தர்களும் ஒருவருக்கொருவர் நெருக்கமானவர்கள். இவ்வகையில் இவர்களது உரையாடல்கள் மகாபாரதத்தில் இடம்பெறுவது இயல்பானதே. இதில் முக்கியமான உரையாடல் ஒன்றுண்டு.

பாரதப் போர்க்களத்தில் அர்ச்சுனன் தனக்கு எதிரே அணிவகுத்து நிற்பவர்களை ஒருகணம் பார்க்கிறான். தன் சொந்தப் பெரியப்பாவின் மகன்கள், போர்ப் பயிற்சியளித்த பீஷ்மர், துரோணர் போன்ற ஆச்சாரியார்கள், உறவினர்கள், நண்பர்கள் ஆகியோர் அவன் கண்களில் படுகின்றனர். ஆட்சியைப் பெற இவர்களையெல்லாம் கொன்றழிக்க வேண்டுமா என்ற எண்ணம் அவன் உள்ளத்தில் தோன்றுகிறது. இவ் எண்ணம் போர் செய்வது குறித்த தயக்கத்தை அவனிடம் ஏற்படுத்துகிறது. அவனது தயக்கத்தைப் போக்கி அவனைப் போரிடத் தூண்டும் வகையில் கிருஷ்ணன் அவனுக்கு உபதேசம் செய்கிறார். இதுவே கீதா உபதேசம் அல்லது பகவத்கீதை என்ற நூலாக விளங்குகிறது. இதன் ஆசிரியனாக பகவான் கிருஷ்ணர் குறிப்பிடப்படுகிறார்.

ஒரு வினாவை சிலர் எழுப்புகிறார்கள். பாரதம் என்ற காவியத்தை எழுதிய வியாசர்தானே இவ்விரு பாத்திரங்களின் உரையாடலையும் எழுதியிருக்க வேண்டும். அதன் அடிப்படையில் கீதா உபதேசத்தின் ஆசிரியராக வியாசரைத்தானே கருத வேண்டும். ஒரு கதாபாத்திரத்தின் படைப்பாக அதை எப்படிக் கருதமுடியும் என்பதே வினாவாகும். இவ்வினாவுக்கு அம்பேத்கர் (1995:130) பின்வருமாறு விடை அளிக்கிறார்

பகவத்கீதை மகாபாரதத்தின் ஒரு பாகமாகவே இருக்க வேண்டும். ஆனால் மகாபாரதத்தில் இது ஒரு பாகமாகவே காணப்படவில்லை. இதிலிருந்து இது தனிப்பட்ட நூல் என்பது தெளிவாகத் தெரிகிறது. ஆயினும் இன்றுவரை இதன் ஆசிரியர் யாரென்று தெரியவில்லை.

அருச்சுனனுக்கும் கிருஷ்ணனுக்குமிடையே நடந்த உரையாடலைத் திரிதராஷ்டிரனுக்குக் கூறும்படி சஞ்சயனை வியாசர் கேட்டுக் கொண்டாரென்பது நமக்குத் தெரிகிறது. இதை வைத்து வியாசர்தான் கீதையை எழுதினாரோ என்று சிலர் நினைக்கலாம்.

இது தொடர்பாக, பல அய்ரோப்பிய அறிஞர்களின் கூற்றுகளையும் திலகர், கோசாம்பி ஆகிய இந்திய அறிஞர்களின் கூற்றுகளையும் முன்வைத்து பகவத்கீதையின் காலம் குறித்தும் அவர் ஆராய்கிறார். இதற்குள் நுழையாமல் பகவத்கீதையின் சாரமாக அம்பேத்கர் (1995:109) கூறுவனவற்றை மட்டும் காண்பது பயனுடையதாய் இருக்கும். அவர் குறிப்பிடுவது வருமாறு:

1.    நானே நால்வகை (பிராமணர், ஷத்திரியர், வைசியர், சூத்திரர் என மக்களை நான்கு வகையினராகப் பிரித்தல்) வருண அமைப்பினை அவரவர்களுக்குள்ள செயல் வேறுபாடுகளுக்கு ஏற்றவாறு படைத்துள்ளேன். எனவே நானே இந்த சதுர்வருணங்களை உருவாக்கியவனாவேன். - கீதை 4:13

2.    ஒருவன் இன்னொரு வருணத்தானின் தொழிலைச் செய்வது எளிதாக இருப்பினும், ஒருவன் தன் வருணத்திற்குரிய தொழிலை மிகுந்த திறனோடு செய்ய முடியாத போதிலும் தன் வருணத்திற்குரிய தொழிலைச் செய்வதே மிகச் சிறந்தது. ஒருவன் தன் வருணத்திற்குரிய தொழிலைச் செய்தால் மரணமே நேர்வதாக இருந்தாலும் தன் வருணத் தொழிலைச் செய்வதே இனியது; ஆனால் பிற வருணத்தாரின் தொழிலைச் செய்வது ஆபத்தானது. கீதை 3:35.

3.    மக்கள் தத்தமக்குரிய தொழில்களைச் செய்ய வேண்டும் என்று விரும்பும் அறிவாளியானவன், தம் தொழிலில் பற்றுடைய அறிவீனர்களுக்குப் புத்திக் குழப்பத்தை உண்டாக்கக் கூடாது. அவனவன் தமது வருணத்திற்குரிய தொழிலைச் செய்து மற்றவர்களையும் அவ்வாறே செய்விக்க வேண்டும். கற்றறிந்தவன் தன் தொழில் ஈடுபாடு இல்லாதவனாக இருக்கலாம். ஆனால் தம் தொழிலில் ஈடுபாடுடைய கல்லாதோரையும் மந்த புத்தியுள்ளவர்களையும் தம் தொழிலை விட்டு வேறு தொழிலைச் செய்வதற்குரிய கெட்ட வழியில் செல்வதற்குக் கற்றறிந்தவன் விட்டுவிடக் கூடாது. கீதை 3:26, 29.

4.    அருச்சுனா! கடமைகளும் தொழில்களுமான இந்தத் தருமம் (நால் வருணமான இந்த மதம்) தளர்வுறும் போதெல்லாம், இந்த இழிவுக்குக் காரணமானவர்களை அழித்துத் தருமத்தை நிலைநாட்டுவதற்காக நானே பிறப்பேன் -

_- கீதை 4:7-_8. அம்பேத்கரின் இக்கருத்துகள் கீதைக்கும் வருணப் பாதுகாப்பிற்குமான உறவைச் சுட்டுகின்றன. நான்கு வருணக் கோட்பாட்டை வலியுறுத்தும், புருஷசூக்தம் என்ற நூல் குறித்து.

இந்த புருஷசூக்தம் இரு அடிப்படைக் கொள்கைகளை அங்கீகரிக்கிறது. சமூகத்தை நான்கு பிரிவாகப் பிரிப்பதைச் சிறந்ததாக ஏற்கிறது. இந்த நான்கு பிரிவாருக்கும் இடையில் சமத்துவமில்லாமல் இருப்பதே சிறந்த உறவுமுறை என்பதையும் அது ஏற்கிறது.

என்று குறிப்பிடும் அம்பேத்கர் (1995:108_-109) இக்கருத்துடன் இயைபுடையதாகவே கீதையைக் காண்கிறார். அத்துடன் மனுஸ்மிருதி எனப்படும் மனுதர்ம சாஸ்திரத்திற்கும், கீதைக்கும் இடையில் வேறுபாடில்லை என்பதை,

கீதை மனுவின் சுருக்கம். மனுஸ்மிருதியை ஒதுக்கிவிட்டுக் கீதையில் புகலிடம் தேடுவோர், கீதையை அறியாதவர்களாக அல்லது மனுஸ்மிருதியை முற்றிலும் ஒத்துள்ளதும் கீதையின் உயிராக உள்ளதுமான பகுதிகளைக் கண்டு கொள்ளாமல் விட்டுவிடுவதற்குத் தயாராக இருப்பவர்களாக உள்ளனர்.

என்று குறிப்பிடுகிறார் (மேலது 109). பகவத்கீதை, குறித்து அம்பேத்கர் முன்வைக்கும் கருத்துகளின் உண்மைத் தன்மையை அறிந்து கொள்வது அவசியமான ஒன்று. இதற்கு ஒரே வழி பகவத்கீதையைப் படித்தறிவதுதான். தமிழில் பகவத்கீதைக்குப் பல மொழிபெயர்ப்புகள் வந்துள்ளன. அவற்றுள் சிறந்த பதிப்பாக இக்கட்டுரையின் தொடக்கத்தில் குறிப்பிட்ட நூல் அமைந்துள்ளது. 1997ஆம் ஆண்டு தொடங்கி 2001 வரை மொத்தம் இருபத்திமூன்று பதிப்புகள் இந்நூலுக்கு வந்துள்ளன. அய்ந்து ஆண்டுகளில் 2,95,000 பிரதிகள் விற்பனையாகியுள்ளன. இதற்குப் பின்னரும் பதிப்புகள் வந்துகொண்டுள்ளன.

ஸ்ரீ ஜயதயால் கோயந்தகா என்பவர் தத்வவிவேசனீ என்ற பெயரில் இந்தியில் எழுதிய விளக்க உரையின் தமிழ் மொழிபெயர்ப்புடன் இந்நூல் வெளியாகியுள்ளது. பல தமிழ்ப் பதிப்பகங்கள் கீதையை வெளியிட்டிருந்தாலும், இந்து அமைப்பொன்று வெளியிட்ட நூல் என்பதன் அடிப்படையில் இந்நூல் இங்கு தேர்வு செய்யப்பட்டுள்ளது. இனி இந்நூலில் இருந்து கீதை சுலோகங்கள் சிலவற்றையும் அதற்கான விளக்கங்களையும் காண்போம்.

நான்கு வர்ணங்கள் எவ்வாறு உருவாயின என்ற வினாவை எழுப்பி சமூகவியலாளர்கள் விடை தேடுகின்றனர். ஆனால், இத்தேடலுக்கான விடை மிக எளிதாக பகவத்கீதையில் காணப்படுகிறது. நான்காவது அத்தியாயத்தில் பதிமூன்றாவது சுலோகம் பகவான் கிருஷ்ணரின் கூற்றாக,

சாதுர்வர்ணயம் மயா ஸ்ருஷ்டம் குணகர்ம விபாகா என்று குறிப்பிடுகிறது.

இதற்கு வேதியர், வேந்தர், வணிகர், வேளாளர் என்ற நான்கு வர்ணங்கள் கொண்ட ஸமூகம், குணங்களையும் கர்மங்களையும் ஒட்டிய பிரிவுகளாக என்னால் படைக்கப்-பட்டது என்று மேற்கூறிய உரையாசிரியர் உரை எழுதியுள்ளார். இதன்படி வருணவேறுபாடு என்பது சாட்சாத் கிருஷ்ண பகவானால் உண்டாக்கப்பட்டது என்பதாகிறது. இவ்வுண்மையை அவரே மேற்கூறிய சுலோகத்தின் வாயிலாகப் பிரகடனப்-படுத்தியுள்ளார். எனவே வருணப் பாகுபாடை எதிர்ப்பதென்பது கடவுளுக்கு எதிரான செயலாகிறது.

அடுத்து வர்ணம் என்பது பிறப்பின் அடிப்படையில் முடிவு செய்யப்படுகிறதா? அல்லது செயலை வைத்து முடிவு செய்யப்படுகிறதா? என்ற வினாவை எழுப்பி அதற்கு இந்து தர்ம சாஸ்திரங்களின் அடிப்படையில் உரையாசிரியர் பின்வரும் விளக்கத்தைத் தருகிறார்.

பிறப்பு செயல் இரண்டுமே வர்ணப்-பிரிவிற்குத் துணை நிற்பவைதான். ஆகவே, ஒரு வர்ணத்தினர் என்று முழுமையாக நிர்ணயிக்க, பிறப்பு, செயல்கள் இரண்டையும் சேர்த்துத்தான் கணிக்க வேண்டும். ஆயினும் பிறப்பை வைத்துத்தான் ப்ராம்மணர் முதலிய வர்ணப்பிரிவு நடந்து வருகிறது என்று அறிய வேண்டும். ஏனெனில், இவை இரண்டில் பிறவிக்குத்தான் முதன்மை கொடுக்கப்பட்டு வருகிறது.

எல்லோருக்கும் பொதுவான புலன் அடக்கம், மனவடக்கம் முதலியவற்றைக் கடைப்பிடித்து, நல்லொழுக்கம் உள்ள நான்காம் வர்ணத்தவன், யாகம் செய்ய ஆரம்பித்துத் தன் வாழ்க்கையை நடத்த ஆரம்பித்தால் அவனுக்குப் பாவம்தான் ஸம்பவிக்கும். முதலாவதாக, வர்ண ஏற்பாட்டில் சிறிது தளர்ச்சி ஏற்பட்டிருந்தாலும், முழுமையாக அழிந்துவிட்டது என்று கூறமுடியாது. இரண்டாவதாக, ஜீவர்கள் முன்வினைப்பயனை அனுபவிக்க வேண்டும் என்று ஈசுவரன், அவர்களின் முன்வினைக் கேற்றவாறு அந்தந்த வர்ணங்களில் பிறப்பளிக்கிறார். பகவானின் இந்த ஏற்பாட்டை மாற்ற மனிதனுக்கு உரிமையில்லை. மூன்றாவது நடத்தையை மட்டும் வைத்து இன்ன வர்ணத்தவர் என்று தீர்மானிப்பதும் முடியாத செயல். ஒரே பெற்றோர்களுக்குப் பிறந்த பிள்ளைகளின் நடத்தையிலேயே மிகுந்த மாற்றத்தைக் காண்கிறோம். ஒரே மனிதன் ஒரு நாளில் ஒரு சமயம் ப்ராம்மணன் போலவும், வேறொரு சமயம் மற்ற வர்ணத்தவர் போலவும் நடந்து கொள்கிறான். இந்த நிலையில் எப்படி வர்ணத்தை நிர்ணயிப்பது? தாழ்வை எவர்தான் ஏற்றுக்கொள்வார்? இதனால் உணவுப் பழக்கத்திலும், திருமணம் முதலியவற்றிலும் குழப்பம் ஏற்படும். கடைசியில், வர்ண அமைப்பு தலைகீழாக மாறிவிடும். வர்ண ஏற்பாடு என்பதே குலைந்து போய்விடும். ஆகவே செயலினால் மட்டும் வர்ண வகுப்பைத் தீர்மானிப்பது சரியன்று.

கீதையின் பதினெட்டாவது அத்தியாயத்தில் இடம் பெறும் 44ஆவது சுலோகத்தில் வைசியர்களும், சூத்திரர்களும் மேற்கொள்ள வேண்டிய கடமைகள் இடம் பெற்றுள்ளன. இச்சுலோகத்தில் இடம்பெறும் பரிசர்யாத்மகம் என்ற வடமொழிச் சொல்லுக்கு உரையாசிரியர் தரும் விளக்கம் வருமாறு:

மேற்குறித்த இரு பிறப்பாளருக்கு அதாவது ப்ராம்மணர்கள், ஷத்திரியர்கள், வைசியர்களுக்கு ஸேவை செய்வது, அவர்களுடைய ஆணையை நிறைவேற்றுவது, வீடுகளில் நீர் நிரப்புவது, ஸ்நானத்திற்கு வகை செய்து வைப்பது, அவர்களுடைய வாழ்க்கைப் பணிகளில் வசதி செய்து கொடுப்பது, அவர்களுடைய அன்றாட வேலைகளில் முறைப்படி உதவி செய்வது, பசுக்களைப் பராமரிப்பது, அவர்களுடைய பொருட்களைக் காப்பது, துணி துவைப்பது, முடி திருத்துவது முதலிய அத்தனை ஸேவைகளையும் செய்து மகிழ்விப்பது அல்லது அவர்களுக்குத் தேவையான கருவிகளைத் தன் தொழில் திறமையால் தயார் செய்து கொடுத்து தன் வாழ்க்கையைக் கழிப்பது _ இவையெல்லாமே பரிசர்யை ஆகும்.

மற்ற வர்ணத்தாருக்கு எப்படி அவரவர் இயல்புக்கு ஏற்ப கடமைகள் உள்ளனவோ, அவ்விதமே நான்காம் வர்ணத்தவருக்கும்கூட இந்த சேவை என்ற ஒன்றுதான் இயல்பானதாகும். மேலும் பிற வர்ணத்தவர்க்குத் தொண்டு செய்தலே அவர்களது ஒரே கடமை என்பதை இங்கே வலியுறுத்துகிறார். ஆகவே, அது அவர்களுக்கு இயல்பானதால் எளிதுமாகும்.

இக்கருத்தை மேலும் வலியுறுத்த நான்காம் வர்ணத்தவருக்கு பகவான் ஒரு கடமையைத்-தான் விதித்தார். குறை காணாமல் மூவர்ணத்தாருக்கும் ஸேவை செய்வதே அது என்ற மனுதர்ம சுலோகத்தை (இயல் 1 சுலோகம் 91) மேற்கோள் காட்டுகிறார். இதே அத்தியாயத்தில் 46ஆவது சுலோகம் கூறும் கருத்து வருமாறு.

தத்தம் இயல்பான கடமைகளில் முழு முனைப்புடன் ஈடுபட்டிருக்கும் மனிதன் பகவானை அடைதலாகிற ஸிதம்தியை அடைகிறான். தன்னுடைய இயல்பான கடமையில் கருத்துடையவன் தன் செயலை எப்படிச் செய்து பரமநிலையை அடைகிறானோ அந்த முறையை நீ கேள்.

இச்சுலோகத்திற்கு உரையாசிரியர் தரும் நீண்ட விளக்கத்தில் நான்கு வருணத்தாரின் செயல்பாடு குறித்து,

ஷத்திரியன் தண்டனை அளிக்கலாம். ஆனால் அதற்குரிய சட்டத்தை அவன் தானாக இயற்றமாட்டான். ப்ராம்மணர்கள் வகுத்த சட்டத்தின்படி நடக்க வேண்டும். வரி வசூலிக்க வேண்டும்: வசூலித்த வரியை மக்கள் நலனுக்காகச் சரிவரச் செலவழிக்க வேண்டும். விதிக்கப்பட்ட சட்டத்தை நடைமுறையில் அமல்படுத்தி, அதைப் பேணிக் காப்பது அவன் கடமை. சட்டத்தை இயற்றுதல் ப்ராம்மணனின் வேலை. பொது நிதியம் வைசியனிடம் உள்ளது. ஷத்திரியன் சட்டப்படி நிர்வாகம் செய்து பாதுகாப்பவன் மட்டுமே.

இவ்விதம் குணங்களுக்கும், கடமைகளுக்கும் ஏற்ப வர்ணப்பிரிவினை ஏற்பட்டிருக்கிறது என்றால் தமக்குத் தோன்றிய கர்மங்களைச் செய்து தமது வர்ணநிலையை மாற்றிக் கொள்ளலாம் என்பது பொருள் அன்று. வர்ணத்தின் அடிப்படை பிறப்பு, அதன் தன்மையைக் காப்பதில் வர்ணத்தின் கர்மம் முதல் இடம் வகிக்கிறது. ஆகவே பிறப்பு, கர்மம் இரண்டுமே வர்ண அமைப்புக்குத் தேவைதாம். தானாக ஒரு கர்மத்தை ஏற்றுக் கடைப்பிடித்து இந்தக் கர்மத்தை நான் ஆற்றுவதால், தான் இன்ன வர்ணத்தைச் சேர்ந்தவன் என்று சொல்லிக் கொள்பவர் உண்மையில் வர்ணதர்மத்தை மதிக்கவில்லை. செயலுக்கு ஏற்ப ஒருவனுடைய வர்ணத்தைத் தீர்மானிப்பது என்று ஆரம்பித்தால் ஒரு நாளில் அவன் எத்தனை தடவை வர்ணத்தை மாற்றுவான் என்று கணக்கிட முடியாது. அப்பொழுது ஸமுதாயத்தில் ஒரு பிணைப்போ, கட்டுப்பாடோ இருக்க முடியாது. எல்லா வகைகளிலும் குழப்பம்தான் மிஞ்சும்.

இதே அத்தியாயத்தில் இடம்பெறும் 47ஆவது சுலோகம்,

நன்கு முறைப்படி கடைப்பிடிக்கப்பட்ட பிறருடைய தர்மத்தைக் காட்டிலும், குணக்குறை உள்ளதாயினும், தன்னுடைய தர்மம் உயர்ந்தது. ஏனெனில் இயல்புக்கேற்ப விதிக்கப்பட்ட தன்னுடைய கடமையைச் செய்கிற மனிதன் பாவத்தை அடைய மாட்டான் என்று கூறி குலத்தொழிலை மேற்கொள்வதன் அவசியத்தை வலியுறுத்துகிறது. இதுவே ஸ்வதர்மம் எனப்படுகிறது. ஸ்வதர்மம் என்பதற்கு உரையாசிரியர்.

வர்ணம், ஆசிரமம், இயல்பு, சூழ்நிலை இவற்றிற்கேற்ப எந்த மனிதனுக்கு எந்தக் கர்மம் விதிக்கப்பட்டுள்ளதோ, அது அவனுக்கு ஸ்வதர்மம்.

நான்காம் வர்ணத்தவரின் கடமைகள் ஷத்ரிய, வைசியர்களின் கடமைகளைக் காட்டிலும் தரக்குறைவாக இருக்கின்றன. இது தவிர அந்தக் கடமைகளை ஆற்றுவதில்  ஏதாவது விட்டுப் போனாலும் அதுவும் குறைபட்ட கர்மம்தான். மேலே சொன்னவிதம் ஸ்வதர்மத்தைக் கடைப்பிடிப்பதில் குற்றம் குறை இருந்தாலும், அது பரதர்மத்தைக் காட்டிலும் சிறந்ததுதான்.

குற்றமற்ற, குணம் பொருந்திய பரதர்மத்தைக் காட்டிலும் குற்றம் குறையுள்ள ஸ்வதர்மம் சாலச் சிறந்தது

என்று விளக்கமளிக்கிறார். அம்பேத்கர், பெரியார் ஆகியோரும் மார்க்சியவாதிகளும் பகவத்கீதையைக் குறித்து முன்வைக்கும் விமர்சனங்களின் உண்மைத்தன்மை குறித்து பகவத்கீதையைப் படித்து எது உண்மை என்பதை அறிந்து கொள்ளலாம். விமர்சனங் களைவிட மூலநூல் அறிவு சிறந்ததுதானே!

வீட்டின்  பூசை அறையிலும், வரவேற்-பறையிலும் கொலு வீற்றிருக்கும் பகவத்கீதை நூலை முறையாகப் படித்துச் சிந்தித்தால் கீதை யாருடைய நூல் என்பதைக் கண்டறியலாம். பழைய சூத்திரர்களும் இவர்களில் இருந்து தாம் வேறுபட்டவர் என்று காட்டிக் கொள்ளும் முகத்தான் சற்சூத்திரர்கள் என்று தம்மை அடையாளப்படுத்திக் கொண்டோரும் கீதையைப் பூசிப்பதை விட்டுப் படித்துச் சிந்திக்க வேண்டும்.

துணை நின்ற நூல்கள்:

பாபா சாகேப் டாக்டர் அம்பேத்கர் பேச்சும் எழுத்தும் (1995) தொகுதி_6 (1995) தொகுதி_7

நன்றி: உங்கள் நூலகம் (ஜனவரி 2015)

-உண்மை இதழ்,1-15,2.15

யாகத்தில் பொசுக்கி பசுக் கறியைத் தின்றவர்கள்தான் பார்ப்பனர்கள்

யாகத்தில் பொசுக்கி பசுக் கறியைத் தின்றவர்கள்தான் பார்ப்பனர்கள்

தென்சென்னை மாவட்டக் கழகம் சார்பில் திராவிடர் விழிப்புணர்வு வட்டாரமாநாட்டில் கழக துணைத் தலைவர் உரை

சென்னை, மார்ச் 20_சென்னை மயிலாப்பூர் அம்பேத்கர் பாலம் அருகில் தென்சென்னைமாவட்ட திராவிடர் கழகம் சார்பில் 14.3.2015 அன்று திராவிடர் விழிப்புணர்வு வட்டாரமாநாடு பொறியாளர் மயிலை ஈ.குமார் தலைமையில் நடைபெற்றது.

தென்சென்னை மாவட்ட இளைஞரணிச் செயலாளர் மு.சண்முகப் பிரியன் வரவேற்றார்.தென்சென்னை மாவட்டத் தலைவர் இரா.வில்வநாதன், மாவட்டச் செயலாளர்செ.இரா.பார்த்தசாரதி, மாவட்டத் துணைச் செயலாளர்கள் கோவீ.இராகவன்,அரும்பாக்கம் சா.தாமோதரன் முன்னிலை வகித்தனர்.

வடமாவட்டங்களின் அமைப்புச் செயலாளர் வெ.ஞானசேகரன் தொடக்க உரைஆற்றினார்.

தென்சென்னை மாவட்ட இளைஞரணித் தலைவர் கு.செல்வேந்திரன், சென்னைமண்டலச் செயலாளர் வி.பன்னீர்செல்வம், சென்னை மண்டல மாணவரணிச் செயலாளர்மணியம்மை, பெரியார் சட்ட உதவிமய்ய அமைப்பாளர் வழக்குரைஞர் சு.குமாரதேவன்,

சென்னை மண்டல இளைஞரணிச் செயலாளர் தமிழ்சாக்ரடீஸ், பிரச்சாரச் செயலாளர்வழக்குரைஞர் அ.அருள்மொழி ஆகியோர் உரைக்குப் பின்னர் மாநாட்டு சிறப்புரையாகதிராவிடர் கழகத் துணைத் தலைவர் கவிஞர் கலி.பூங்குன்றன் உரையாற்றினார்.

வழக்குரைஞர் அருள்மொழி பேசும்போது, இந்தி யாவில் உள்ள மக்களின் வாழ்க்கைஎப்படி இருக் கிறது? இந்தியாவைப்பற்றி உலக மக்கள் என்ன நினைக்கிறார்கள்?அதைப்பற்றி எல்லாம் கவலைப்பட வேண்டிய நேரத்திலே, நம் நாட்டில்நினைக்கிற கருத்தைப் பேசலாமா? கூடாதா?

அந்தக் கருத்துகளை தொலைக்காட்சியில் வருவதற்கு, அதை ஒளிபரப்புவதற்கு உரிமைஇருக்கிறதா? இல்லையா? இதைவைத்து ஒருவாரமாக தமிழ்நாட்டில் செய்திகள்ஓடிக்கொண்டு இருக்கின்றன. இதுகுறித்து நாடாளு மன்றத்தில் பேசப்படுகிறது.  இல்லைநாங்கள் இதை யெல்லாம் அனுமதிக்கமாட்டோம் என்கிறார்கள். இதை ஆதரிக்கவில்லை,கண்டிக்கிறோம் என்கிறார்கள்.

இங்கிலாந்திலிருந்து பிபிசி எடுத்து வெளியிட் டுள்ள இந்தியாவின் மகள் ஆவணப்படத்தில் தூக் குக்கயிறை எதிர்நோக்கி உள்ள கைதியின் பேட்டியை அரசின்அனுமதிபெற்றே எடுத்து வெளியிட்டுள்ளது. அதில் கைதியாக உள்ள முகேஷ் என்பவன்கூறியுள்ள கருத்தில் ஆணாதிக்க மனப்பான்மையே இருக்கிறது. அதே கருத்துதான்ஆர்.எஸ்.எஸ். தலைவர் மோகன் பகவத் கருத்தாகவும் உள்ளது.

_இவ்வாறு பிரச்சாரச் செயலாளர் அ.அருள்மொழி உரையாற்றும்போது குறிப்பிட்டார்.

கழக துணைத் தலைவர் கவிஞர் கலி.பூங்குன்றன் உரை

திராவிடர் கழகத் துணைத் தலைவர் கவிஞர் கலி.பூங்குன்றன் அவர்கள்உரையாற்றும்போது குறிப்பிட்டதாவது:

இப்போது நிலைமை என்னவென்றால், ஆட்டைக் கடித்து, மாட்டைக்கடித்து, மனிதனைக்கடித்து என்று சொல்வார்கள். இப்போது ஏற்பட்டிருக்கிற மதவெறி, காவி வெறி, இந்துவெறி எந்த அளவிற்கு இன் றைக்குத் தலைவிரித்து ஆடுகிறது என்று சொன்னால்,இன்றைக்கு இரவு நம் வீட்டில் என்ன குழம்பு வைக்கவேண்டும் என்பதைஇராம.கோபாலனைக் கேட்டுத்தான் செய்யவேண்டும்.

நாளைக்கு மதியம் என்ன சாப்பிட வேண்டும் என்பதை இல.கணே சனைக் கேட்டுத்தான்முடிவு செய்ய வேண்டும். இப்படி ஒரு அராஜகமான, எந்த நாட்டிலும் கேள் விப்படாததைஇந்துத்துவாவாதிகள் சொல்கிறார்கள்.

அதுதான் பசுவதைத் தடுப்பு. பசுவின் கறியை சாப் பிடக் கூடாது. மகாராட்டிரமாநிலத்திலே சட்டம் போட்டது மட்டுமல்லாமல், இந்த சட்டத்தை இந் தியா முழுமையும்கொண்டுவருவதற்கு ஓர் ஏற்பாடு செய்யப்போவதாக அறிவித்திருக்கிறார்கள்.

பசுவதைத் தடையா?

மாநில அரசினுடைய கருத்துகளையெல்லாம் கேட்டு, அதனடிப்படையில் இப்படி ஒருசட்டம் கொண்டுவருவதற்கான முயற்சிகளை மேற்கொண் டிருக்கிறார்கள். இப்படி ஒருசெய்தியை வெளிநாட் டில் இருப்பவர்கள் கேள்விப்பட்டால் வாயாலேயே சிரிக்கமாட்டார்கள். இந்துமதவெறி. ஏதோ மத்தியிலே ஆட்சிக்கு வந்துவிட்டோம் என்கிற திமிர்.

பத்து ஆண்டுகள் மத்தியிலே காங்கிரசு ஆட்சி இருந் தது. அவர்கள் செய்த சிலதவறுகளின் காரணமாக அந்த இடத்திலே போய் உட்கார வைத்தார்களே தவிர,இந்துத்துவாமீது அபரிதமான ஆர்வம் மக்களுக்குப் பெருக்கெடுத்து ஓடி இவர்களைஆட்சிக்கட்டிலில் அமர வைத்திருக்கிறார்கள் என்று நினைத்தால் அதைவிட படுமுட்டாள்தனம் உலகத் திலே வேறு எதுவும் இருக்க முடியாது.

நாள் ஒன்றுக்கு ரூபாய் 20 சம்பாதிக்கக்கூடியவர்கள், இந் தியாவிலே 77 விழுக்காடுஇருப்பதாகச் சொல்லு கிறார்கள். இரவு சாப்பாடு இல்லாமல் தூங்குபவர்கள்இந்தியாவிலே 70 கோடி பேர் இருப்பதாகச் சொல்லு கிறார்கள். ஓர் அரசு என்றால்,இதுபற்றித்தான் கவலைப்பட வேண்டும்.

வெறும் 20 ரூபாயில் எப்படி ஒரு நாள் பொழுதைக் கழிக்க முடியும்? இந்தியாசுதந்திரமடைந்து இத்தனை ஆண்டுகள் ஆனதற்குப் பின்னாலே, இரவு சாப்பாடுஇல்லாமல் வயிற்றைப்பிசைந்துகொண்டு ஏழை எளிய மக்கள் இன்றைக்கு வாழ்ந்துகொண்டிருக்கிறார்களே, இதற்கு என்ன திட்டம் போடுவது?

மக்களுடைய அடிப் படைத் தேவையான இருக்க இடம், உண்ண உணவு, உடுக்க உடைஇந்த அத்தியவசியமான பொருளை மக்களுக்கு எப்படி உறுதிப்படுத்துவது? இதைப்பற்றிஓர் அரசு சிந்தித்தால், திட்டமிட்டால், அது நல்லரசு என்று சொல்லலாம்.

இன்று இரவு என்ன சாப்பிடுவது, நாளை மதியம் எதைச் சாப்பிடக்கூடாது என்றுசட்டாம்பிள்ளைத் தனமாக தனக்குக் கிடைத்த ஆட்சி அதிகாரத்தைத் தவறாகப்பயன்படுத்தக்கூடிய ஒரு கூட்டம் நாட்டிலே புறப்பட்டிருக்கிறது.

இந்தியக் கோமாதா கறப்பது என்ன?

இந்தியாவில் இருக்கும் பசுக்கள் கோமாதா என்று சொல்கிறார்களே, ஒரு நாளைக்குசராசரியாக 2.19 கிலோ கிராம் அளவில்தான் பால் கறக்கிறது. இந்திய கோமாதா பாலைக்கறக்கவில்லை, நம்முடைய பணத் தைத்தான் கறக்கிறது.

கோமாதாவைப் பராமரிக்க வேண்டும் என்றால் நாம்தான் செலவு செய்யவேண் டும்.ஆனால், வெளியாடுகளில் கனடா, டென்மார்க் அந்த நாடுகளில் அவன் கோமாதா என்றுசொல்வதில்லை. 75 லிட்டர் பால் கறக்கும் மாடுகளை அந்த நாடுகளில் கோமாதா என்றுசொல்வதில்லை.

செயற்கைக் கருவூட்டலில் எந்த விந்து?

பசுமாட்டைக் கருத்தரிக்க என்ன செய்கிறீர்கள்? கால்நடை மருத்துவமனைக்குக் கொண்டுபோகி றீர்கள். செயற்கை முறையில் கருத்தரித்தல்; அதில் எந்தக் காளையின் விந்தைப்போடுகிறார்கள் தெரியுமா? இந்தியாவில் உள்ள காளைமாடுகளின் விந்துக்களைச்சேர்ப்பதில்லை. வெளிநாட்டு காளைகளின் விந்தைத்தான் சேர்க்கிறார்கள்.

நாள் ஒன்றுக்கு 75 லிட்டர் கறக்கக்கூடிய வெளிநாட்டு பெர்சியன், ஜெர்சி   முதலியகாளைகளின் சினை முட்டைகளை கோமாதாவுக்குள்ளே செலுத்தி கருத் தரிக்கச்செய்கிறார்கள். கோமாதா கற்பு என்னாயிற்று?

அவர்களின் மிலேச்சப் பசுக்களின் விந்தணுக்களை கோமாதாவுக்குள் செலுத்திசெயற்கைக் கருத்தரித்தல் செய்கிறார்கள்.  கோமாதா கோமாதா என்கிறார் களே?கோயில்களில் நேர்த்திக்கடன் என்று பசுமாடு களை விடுகிறார்கள். அப்படி விடப்படும்பசுக்களை கோயில் நிர்வாகம் சரியாகப் பராமரிப்பதில்லை.

அதைத் திருட்டுத்தனமாக கசாப்புக்கடைக்கு அனுப்புகிறார்கள். பத்திரிகைகளில்செய்திகள் வந்தன.கோயிலுக்கு விடப் பட்ட பசுக்களையே கசாப்புக்கடைக்குக் கொண்டுசெல்கிறார்கள். உலகில் அதிகமாக மக்கள் சாப்பிடக் கூடிய உணவு ஒன்று என்றால், அதுமாட்டுக்கறி தான். சத்துள்ள உணவு, ஆட்டுக்கறியைவிட பாதி விலையில் கிடைக்கின்றமாட்டுக்கறியை அரசே சாப் பிடச் சொல்லவேண்டும்.

ஆனால், அரசு என்ன செய்கிறது? பார்ப்பனர்கள் மாட்டுக்கறியை சாப் பிட்டதேஇல்லையா? பசு புனிதம் என்கிறார்களே, புராணங்கள், இதிகாசங்களில் பார்ப்பனர்கள்எப்படி யாகம் நடத்தினார்கள்? பசு மாட்டை நெருப்பில் போட்டுக் கொளுத்தி, எப்படிச்சமைத்து எப்படி சாப்பிடுவது என்று கூறப்பட்டுள்ளதே. எங்களிடம் ஆதாரம் உள்ளது.

பசுக்கறியைப் பார்ப்பனர்கள் சாப்பிட்ட விதம்

பசு மாட்டை யாகத்திலே கொன்று எப்படி சாப்பிடுவது என்று பார்ப்பனர்களுடையஇதிகாசத் திலே சொல்லி இருக்கிறார்கள். மார்பிலிருந்து பருந்தின் வடிவத்தில் சதையைஅறுத்தெடுக்க வேண் டும். பின் கால்களிலிருந்து இரண்டு துண்டுகளை அறுத்தெடுக்கவேண்டும். முன் கால்களிலிருந்து அஃகு வடிவமாக இரண்டு துண்டுகளை எடுக்கவேண்டும்.

அவ்வாறு அதே இடங்களிலிருந்து 26 துண்டுகளை அறுத்தெடுத்தபின், எல்லாவற்றையும்அறுத்தெடுத்துக் கொள்க. அப்படி சமைத்து சாப்பிட வேண்டும் என்று கூறியுள்ளார்கள்.

மாட்டைக் கொல்லும்போது நன்றாக அடித்துக் கொல்! கொல்!! என்று சத்தம்போடவேண்டும். அந்த மாட்டை அடிக்கும்போது நன்றாக அடி அடி என்று சத்தம்போடவேண்டும். இப்படியெல்லாம் புரா ணத்திலே, இதிகாசத்திலே எழுதிவைத்திருக்கிறார் கள். இப்போது இந்துக்களின் புனிதம் என்று சொல்கிறாயே, இந்துமதத்திலே இருப்பதை ஏன் மாற்றிப் பேசுகிறாய்? நாங்கள் எடுத்துச் சொல்லும் போதுஉனக்கு ஏன் கோபம் வருகிறது?

பார்ப்பனர்கள் மாமிச உணவை எப்போது விட் டார்கள் என்பதற்கு வரலாறு இருக்கிறது.புத்தர் காலத்திற்குமுன்வரை பார்ப்பனர்கள் சாப்பிட்டுக் கொண்டுதான் இருந்தார்கள்.கவுதம புத்தர் தோன்றி, இந்தப் பார்ப்பன யாகங்களை எதிர்த்து, நெருப்பில் போட்டுபொசுக்குகின்ற அந்த யாகங்களைத் தடுத்து நிறுத்தி மக்கள் மத்தியிலே வைதீக, ஆரிய,பார்ப்பன எதிர்ப்பை உண்டாக்கி,

மக்கள் பவுத்த மதத்துக்கு மாறும் சூழ்நிலையில், பார்ப்பனர்கள் தங்கள் மதத் தைக்காப்பாற்றிக்கொள்ள வேண்டும் என்பதற்காக சைவத்துக்கு மாறினார்கள். இதுதான்வரலாறு. இதை நாங்கள் சொல்லவில்லை. ராகுலசாங்கித்யாயன் என்கிறஉலகப்புகழ்பெற்ற, மிகப்பெரிய வரலாற்றுப் பேராசிரியர் எடுத்துக்கூறியுள்ளார்.

பார்ப்பனர்கள் இதற்கப்புறம்தான் பசு மாட்டுக் கறியை உண்ணக்கூடாது என்றுகொண்டுவந்தார்கள் என்பதை நீங்கள் புரிந்து கொள்ள வேண்டும்.

_ இவ்வாறு திராவிடர் கழகத் துணைத் தலைவர் கவிஞர் கலி.பூங்குன்றன்சிறப்புரையில் உரை யாற்றும்போது குறிப்பிட்டார்.

கலந்துகொண்டவர்கள்

மயிலை சேதுராமன், வழக்குரைஞர்கள் ஆ.வீரமர்த் தினி, ந.விவேகானந்தன்,ம.வீ.அருள்மொழி, க.பால முரளி, சரவணன், மு.பவானி, வி.வளர்மதி, ச.அரவிந்த்,அய்ஸ்அவுஸ் சேது, ச.துணைவேந்தன், சந்தோஷ், யாழ்ஒளி, தங்கமணி, திருவொற்றியூர்கணேசன், சுமதி, கூடுவாஞ்சேரி ராசு, மதுரவாயல் தங்க.சரவணன், அம் பத்தூர்பூ.இராமலிங்கம், கோவிந்தராசன், இளை ஞரணி மகேந்திரன்,

மு.முகிலன், மணிதுரை, எம். இரமேஷ், ஜெயப்பிரகாஷ், சிவக்குமார்,  இசையின்பன்,பசும்பொன், கலையரசன், சவுந்தரராஜன், பெரியார் பிஞ்சுகள் அபினா சுருதி, கோவன்சித்தார்த், அசுரன் உள்பட பலர் கலந்துகொண்டனர்.

-விடுதலை,20.3.15